Als je, zoals ik, geen regelmatige treinreizen maakt, en dan ook nog 's overgelaten wordt aan verschillende vervoersbedrijven in verschillende landen, lijkt de onderneming van deze terugreis zo maar een moeilijker opgave dan de hele heenreis per fiets. Dat is gewoon een kwestie van: opstappen, benen bewegen en de navigatie in de gaten houden.

OK, fietsen was ook niet alle dagen rozengeur en manenschijn. Af en toe wat afzien als de hellingen omhoog veel langer duren dan naar beneden of als die hellingen wat steiler zijn dan we in ons platte Nederland gewend zijn, en niet te vergeten de schier onbegaanbare wegen en putdeksels, opstaande betonranden etc. etc. in vooral België proberen te ontwijken... Dat waren ook uitdagingen, maar voor mij beter te behappen.

Terug naar de treinreis dus. Het begint in Parijs op Gare du Nord. Een dag eerder aan mezelf beginnen te twijfelen, omdat een simpel kaartje kopen bij de eerste 4 kaartautomaten niet lukte. Totdat ik die 5e ontdekte waar het allemaal vlekkeloos lukte. Het lijkt erop dat die 4 bij elkaar staande automaten allemaal hetzelfde probleem vertoonden.  In Windowstermen uitgedrukt: Probeer eens de machines opnieuw te starten, misschien doen ze het daarna ineens wel weer beter...

Maar goed, gewapend met een vervoersbewijs voor de juiste dag sta je dan te wachten op het Gare du Nord, maar je hebt geen idee van welk spoor ('voie') de trein zal vetrekken. Hoezo???  Ach kijk, daar staat het wel, onderaan het bord: 15 minuten voor vertrek komt het er pas bij te staan. Dynamische spoor-allocatie zeg maar?  Misschien zoeken ze daar nog goede planners, of blijft het immer Frans...

De reis naar Maubeuge verloopt gelukkig op tijd en zonder problemen. Best relaxed, weinig 'volk' aan boord, maar de mondkapjeshype is hier nog wel gaande, ook al is er vrijwel niemand nog aan boord. Sywert kan hier nog aardig verdienen lijkt me 😷. In Maubeuge uitgestapt en van daaruit circa 15 km fietsen, een mooie fietsroute langs de Sambre, zeer de moeite waard. Ik tref al snel een Fransman die België per fiets 'aan het doen' is. We wisselen ervaringen uit en ik nodig hem uit om ook eens het fietswalhalla Nederland 'te doen'.  Hij overweegt het en samen fietsen we grotendeels op, tot kort voor het einde, daar is het fietspad zonder aankondiging geblokkeerd, dus maar weer een eindje terug en een alternatieve route kiezen naar mijn opstapplaats Erquelinnes in België.

Duidelijk waar ik moet zijn, althans... als het gebouw niet aan de voorkant geheel zou zijn dichtgetimmerd. Mmmm, wellicht een nieuw station verderop dan? Ik fiets door, maar zie 'mijn' trein aankomen en toch stoppen bij het dichtgetimmerde gebouw. Vreemd, dus ik besluit na te vragen en ja, dat blijkt toch het station van Erquelinnes te zijn.  Het perron heeft geen kaartjesautomaat (meer) en ook de perronkant ziet er troosteloos uit. Een waardig decor voor opname van een enge film.  Via een enge vieze tunnel sjor ik de fiets naar beneden en tussen de beide nog resterende sporen weer omhoog, teneinde daar in de gearriveerde trein te stappen.  Hallo, iemand aan boord? Niemand, dus ik klop maar aan op beide deuren van de bestuurdersruimte. De 2e is raak, een aardige treindame verzekert mij dat dit de juiste trein is naar Antwerpen, via Charlerois, en dat ik bij haar de ticket kan kopen. Mooi, alweer en stukje verder dus.

Antwerpen dan, de trein komt er verlaat aan, dus haasten om uit te stappen en opnieuw op zoek naar een kaartautomaat (niet gevonden) en een perron dat tenminste een trein richting 010 laat vertrekken.  Die is mijns inziens mogelijk al vertrokken echter, gezien de wat te late binnenkomst van mijn trein.

Het geluk is echter met .... (vul zelf in) en nu blijkt dat op hetzelfde spoor waar ik uitstapte de bedoelde Intercity dus ook wat verlaat naar Amsterdam zal vertrekken, met tenminste een tussenstop in 010. Gered? En dat kaartje dan? Gelukkig wijst een aardige medewerker naar het 'begin' van de trein waar ik naar toe moet met mijn fiets; ik zou dan bij de conducteur een kaartje kunnen kopen. Hoewel ik niet de kans heb die voortijdig te verwittigen van mijn goede kaartkoopbedoeling.  Gaat dat dan wel goed en ben ik dan volgens de regels geen zwartrijder?  Afwachten.

Onderweg naar 'het begin' voor fietsen, een andere (rode) pet, die verwijst mij naar juist het andere 'begin' van dezelfde trein. Tja, de relativerende vraag dringt zich nu op: wat is eigenlijk het begin en het eind van een trein?  Ik ren heen en kom net op tijd binnen. gelukkig, veilig naar Nederland en hoe en wat met het kaartje dat zien we wel. Wie weet controleren ze de volle trein niet eens. Maar dat is te makkelijk gedacht, ik kan uiteindelijk met een kleine uplift in de trein de reis afrekenen, maar daar staat dan weer tegenover dat ik een 'coulance' krijg voor de fiets, die hoef ik verder in NL niet meer bij te betalen. Kortom: eigenlijk geen cent te veel betaald... 🤭

In Rotterdam (oeps, nu floept het er toch uit...) de laatste uitdaging: ook daar te laat gearriveerd en tot overmaat van ramp blijkt het bedoelde aan te koppelen treinstel defect, waardoor we in de spits als haringen in een ton van 010 naar Zwolle zullen gaan.  O ja, en dat kaartje was nog even een echte 'railrunner', maar dan anders: snel snel!  In 010 eerst met de lift (vanwege fiets) naar een niveautje lager om daar te zoeken naar een automaat. Niet in de hal, maar buiten zie ik. Dus uitchecken, kaartje naar Zwolle halen en weer inchecken, met lift weer naar boven naar het juiste perron waar gelukkig die trein nog net 1 fietsplekje niet vrij heeft, dus dat forceren we gewoon even: niet vragen, maar gewoon instappen. Sorry, ik ben geen frequente treinreiziger en ik weet niet beter 😇. Zo kom je toch aan boord.

Ahhhh, eindelijk een trein met onderweg (slechte) wifi, dus even het thuisfront laten weten dat ze op me kunnen rekenen op de beoogde terugreistijd: kwart voor negen.  Een laatste zwaai naar buiten als ik.... Frankrijk (bij Harderwijk) .... opnieuw passeer. Au revoir! Toch alles volgens planning, jow!

We zijn weer thuis!!!!